Hopeloos ~ depressie

Daar zit je dan..
Alleen op de bank, geen zin in mensen, geen zin in het huishouden of dingen die eigenlijk wel nodig zijn..

Werken, klaarmaken voor bed, slapen, klaarmaken voor werk, werken.

En alles daar tussendoor lijk ik niet eens op te merken.
Vrijetijd, dat is de tijd dat je alles moet doen waar je eerder geen tijd voor had, vanwege werk.
Werk, de tijd dat je alles van thuis loslaat en richt op de mensen waar je mee werkt, cliënten. Zij moeten lachen! Daar doe ik mijn best voor.

Ik ben thuis en praat over het werk, doe wat allemaal 'moet' ..

En soms.. en soms vaak.. en vaak soms..
Voel ik mij leeg. Als ik doe wat ik wil, wat ik denk dat ik moet doen.  Trek ik de gordijnen dicht, blijf ik binnen, schrijf ik teksten.. uit ik mijn frustratie en verdriet.. alleen. Helemaal alleen.

Stop ik mijn rugtas vol benodigdheden en rijd ik weg van hier. Geen planning, kan mijn hoofd dat aan? Geen idee, maar geen planning.
Stoppen wanneer ik stoppen wil en gaan wanneer ik wil gaan.
Niemand hoeven spreken als ik dat niet wil.
Niemand tot last zijn en mijn eigen lasten dragen.

Maar ik ben hier, ik kan niet weg, ik heb rekeningen, ik heb mensen om mij heen waar ik aan moet denken, ervoor moet zijn..
Maar wie is er voor mij?
Wie is er echt voor mij?

Wie ziet dat hetniet goed gaat,
Hoeveel moeite het kost te doen alsof alles goed gaat, of ik blij ben.. wie ziet dat
En dan.. wie doet er wat aan.. wie zegt er wat van..

Ik hou mijn hoofd omhoog, omdat ik geen andere manier ken.
Is dat mijn kracht . Doorgaan en er staan voor anderen, terwijl het voelt alsof de aarde onder je wegzakt en je het liefst niks doet dan alleen zijn..
Of is dat mijn zwakte.. niet kunnen stoppen en toegeven dat het niet gaat, dat er hulp nodig is en dat je zo niet verder kan..

Stopt dit als ik stop. Als mijn lichaam het niet meer toelaat, of mijn hoofd niet meer werken kan, niet meer weet hoe alles moet.
Of stopt dit op het moment dat ik durf toe te geven.. dat het anders moet.